مدارس بین المللی در چین

از مهدکودک های دوزبانه گرفته تا مدارس محلی رقابتی، طیف وسیعی از گزینه های آموزشی از جمله مدارس بین المللی در چین وجود دارد. علاوه بر مقایسه مدارس دولتی و خصوصی، این راهنمای آموزش مهاجران همچنین شامل اطلاعاتی در مورد یادگیری ماندارین (زبان چینی) است. سیستم آموزشی چین سخت و شدیداً رقابتی برای ایجاد شهرت بین المللی جهت برتری، به ویژه در ریاضیات، سخت کار کرده است. تحصیل در چین شامل سه سال مهدکودک، شش سال دبستان، سه سال دوره راهنمایی (همچنین به عنوان دوره متوسطه) و دبیرستان است. پس از اتمام این سال های تحصیلی، دانش آموزان فرصت ادامه تحصیلات عالی را دارند. وجود تعداد محدودی از نقاط دانشگاهی، فشار زیادی بر دانشجویان وارد می‌کند تا در گائوکائو، آزمون ورودی نه ساعته سراسری آموزش عالی، که تنها 40 درصد از دانشجویان در اولین بار موفق می‌شوند، گذر کنند. این فشار همراه با مانع زبان اغلب منجر می‌شود که مهاجران مدارس خصوصی را به جای مدارس دولتی انتخاب کنند، جایی که روش‌های تدریس و برنامه درسی ممکن است بیشتر شبیه آنچه در کشور خودشان دارند باشد. ورود به بهترین مدارس بین المللی در پکن یا شانگهای می تواند به همان اندازه رقابتی باشد و به ریز نمرات، سوابق بهداشتی و حتی توصیه هایی علاوه بر شهریه های سنگین نیاز دارد. با این حال، خیلی زود نگران نشوید - شما گزینه هایی نیز پیش رو دارید. راهنمای گسترده ما در مورد سیستم آموزشی چین تصویر بهتری از آنچه می توانید انتخاب کنید به شما ارائه می دهد.

سیستم آموزشی در چین

چین یکی از پیشروترین کشورها از نظر توسعه اقتصادی و تجاری است که دارای سیستم آموزشی است که فرصت های زیادی را برای شکوفایی در آینده به کودکان ارائه می دهد. سیستم مدارس چین اغلب به عنوان بستری برای پرورش متخصصان آینده با تحصیلات عالی تلقی می شود. با این حال، در حالی که مدارس در کلان شهرهای بزرگ به نظر می رسد آموزش با کیفیت عالی ارائه می دهند، مدارس در مناطق روستایی به آن اندازه توسعه نیافته اند. آنها اغلب به شدت کم کار هستند و فرصت های دانش آموزان و محیط آموزشی با شهرهای بزرگ تفاوت اساسی دارد. یک ارزیابی خوب دیگر در مورد اینکه مدارس در چین چگونه هستند، امتحان ملی است. فشار بسیار زیاد است، بسیاری از دانش‌آموزان تحلیل رفته و افسردگی و خودکشی بی‌سابقه نیست. بنابراین، باید مطمئن شوید که سیستم  مدرسه چینی انتخاب مناسبی برای فرزند شما است.

حقایقی درباره آموزش در چین

سیستم آموزشی چین به سه سال مهدکودک، پنج یا شش سال دبستان و سه تا شش سال دوره راهنمایی تقسیم می شود که اغلب چندین سال تحصیلات عالی را دنبال می کند. آموزش ابتدایی و همچنین سه سال اول راهنمایی اجباری است و بیشتر توسط دولت تامین می شود. با این حال، مدارس هنوز ممکن است حداقل هزینه (حدود 300 یوان) را برای هر ترم دریافت کنند و هزینه هایی را برای غذا یا فعالیت های فوق برنامه نیز اضافه کنند.

سیستم طبقه بندی مدارس براساس سن در چین

*تحصیل اجباری

ساعات مدرسه: بچه ها پنج روز در هفته به مدرسه می روند. ساعات مدرسه به کلاس و منطقه بستگی دارد، اما، معمولا، بچه ها روز خود را از ساعت 7:30 یا 8:00 شروع می کنند و در حدود ساعت 17:00 به پایان می رسد. سال تحصیلی در چین معمولاً از سپتامبر شروع می شود و در اواخر ژوئن یا جولای به پایان می رسد.

سیستم نمره دهی در چین

دبیرستان‌ها، کالج‌ها و دانشگاه‌ها در چین معمولاً سیستم نمره‌دهی خاص خود را دارند که از پنج طبقه‌بندی استاندارد (A، B، C، D و F) یا چهار (A، B، C، و F) تبعیت می‌کند:

تفاوت اصلی بین آموزش دولتی و خصوصی در چین این است که مدارس خصوصی تمایل به استفاده از آموزش دو زبانه دارند. با این حال، چه تصمیم دارید فرزند خود را به یک مدرسه دولتی یا یک مدرسه بین المللی بفرستید، باید برای یک فرآیند پذیرش بسیار رقابتی، یک سیستم آموزشی جاه طلبانه کلی، و هزینه های تحصیلی که ممکن است به طور جدی بر هزینه زندگی شما تأثیر بگذارد، آماده شوید.

مهدکودک در چین

مراقبت از کودکان در چین به عنوان بخشی ضروری از آموزش کلی کودک در نظر گرفته می شود. بنابراین، آموزش پیش دبستانی (مهدکودک و پیش دبستانی ها) از قبل کلاس های آموزشی و آموزش های مختلفی ارائه می دهند که برای ایجاد یک شروع اولیه و آماده سازی آنها برای آینده تحصیلی موفق طراحی شده اند. فقط برای برخی از کودکان، فشار کمی بیش از حد است.

آیا مهدکودک در چین اجباری است؟

از آنجایی که آموزش پیش دبستانی اجباری نیست، هر مهد کودک و پیش دبستانی شما را ملزم به پرداخت شهریه می کند. در برخی موارد، اگر مرکز مورد نظر شهرت بسیار خوبی داشته باشد، هزینه مدرسه می تواند نسبتاً بالا باشد، در موارد دیگر، برای مثال، اگر مرکز توسط کارفرمای خود شما اداره می شود، می تواند در پایین ترین سطح باشد. این تفاوت می تواند بسیار قابل توجه باشد، و شما باید قبل از فرستادن کودک نوپای خود به بهترین پیش دبستانی شهر، مراقب هزینه های زندگی خود در چین باشید. علاوه بر این، برخی از مراکز مراقبت از کودکان ممکن است برای خارجی ها هزینه اضافی دریافت کنند.

چینی ها آماده اند پول زیادی را برای آموزش فرزند خود سرمایه گذاری کنند، به همین دلیل است که ظرفیت پیش دبستانی های محبوب به سرعت پر می شود. بنابراین، حتی اگر پول لازم برای تهیه یک مهدکودک با شهرت بسیار خوب را دارید، باید مطمئن شوید که فرزند خود را در اسرع وقت ثبت نام کنید.

پیش دبستانی یا مهد کودک در چین چگونه است؟

رویکرد آموزشی در مهدکودک های چینی نیز ممکن است بسیار متفاوت باشد. معلمان بسیار سختگیرتر هستند و نظم و انضباط بسیار ارزشمند است (بیشتر از بیان خلاقانه). والدین کشورهای غربی ممکن است از این موضوع شوکه شوند یا حتی این روش ها را ظالمانه تلقی کنند. همچنین توجه داشته باشید که مهدکودک زمانی است که آموزش ایدئولوژیک به برنامه های درسی وارد می شود.

منطقی است که از قبل با مدرسه ارتباط برقرار کنید، همه چیز را در مورد روش های تدریس آنها بپرسید و به آنها بگویید چه چیزی برای شما قابل قبول است و چه چیزی قابل قبول نیست. اگر نگران این هستید که فرزندتان به خوبی با شرایط جدید سازگار نمی شود، پیدا کردن مهدکودکی که از سبک آموزشی معمولی چینی پیروی نمی کند بهترین گزینه است.

دایه ها (آیس Ayis) در چین

بسیاری از خانواده‌ها انتخاب می‌کنند که یک ay (به معنای واقعی کلمه 'دایه') برای مراقبت از فرزندان خود استخدام کنند. یک ay همچنین می تواند در کارهای خانه به صورت پاره وقت یا به عنوان یاری کننده  کمک کند. اگر به استخدام یک ay فکر می کنید، حتما با آخرین کارفرمای او صحبت کنید و سؤالات دقیق بپرسید. همچنین باید بخواهید شناسه اورا را ببینید و شاید لازم باشد که گذشته او را بررسی کنید.

آموزش پیش دبستانی

آموزش پیش دبستانی برای کودکان از دو سالگی به بعد در دسترس است. این آموزش دو وظیفه دارد: آموزش اولیه و مراقبت از کودکان. هدف موسسات مختلف ارائه دهنده آموزش پیش دبستانی، تقویت رشد فکری، جسمی، هنری و اخلاقی کودکان است.

بچه ها از چه سنی مهدکودک را شروع می کنند؟

در مراکز بزرگ مهاجرتی، مشکلی برای یافتن یک مهدکودک بین المللی یا دو زبانه برای فرزندتان نخواهید داشت. برخی از آنها با کمال میل کودکان زیر دو سال را می پذیرند. همچنین ممکن است نسبت به سایر مهدکودک ها آرامش و آزادی عمل بیشتری داشته باشند. در چین، معمول است که کودکان دو ساله از قبل آموزش دیده باشند. اگر کودک نوپای شما هنوز پوشک می‌پوشد، باید با معلم پیش‌دبستانی‌اش در این مورد صحبت کنید تا مطمئن شوید که از آن آگاه است.

مدارس ابتدایی و متوسطه در چین

وقتی صحبت از بهترین مدارس ابتدایی و متوسطه در چین می شود، جامعه جهانی تمایل دارد که این عناوین را به مدارس بین المللی این کشور نسبت دهد. این امر بیشتر به این دلیل است که برنامه درسی در مدارس چین با استانداردهای معمول غربی متفاوت است. قوانین سختگیرانه، تاکید بر نظم و انضباط، تکالیف و تست های بی پایان، و فشار مداوم از سوی همسالان و معلمان - به نظر می رسد جزوی از زندگی روزمره یک دانش آموز چینی است.

مدارس ابتدایی (ابتدایی) در چین

در سن هفت یا شش سالگی، کودکان آموزش ابتدایی را آغاز می کنند. در مجموع، 60 درصد از زمان اختصاص داده شده برای آموزش به زبان چینی و ریاضی اختصاص داده شده است که به آن 'The Big Two' نیز می گویند. علاوه بر این، کودکان در زمینه موسیقی، هنر، اخلاق و اجتماع و طبیعت آموزش می بینند و در کلاس های کار عملی نیز شرکت می کنند. برخی از مدارس نیز در اواخر دبستان شروع به آموزش زبان های خارجی می کنند و فعالیت های فوق برنامه را به این ترکیب اضافه می کنند. در واقع، رقابت‌پذیری سیستم آموزشی در چین خیلی زود شروع می‌شود، بنابراین والدین اغلب فرزندان خود را برای انجام فعالیت‌های فوق‌برنامه‌ای مختلف به منظور داشتن چشم‌اندازهای بهتر در آینده، اضافه می‌کنند.

معمولاً سال تحصیلی از سپتامبر شروع می شود و حدود 9 ماه طول می کشد. تعطیلات تابستانی در جولای و آگوست است در حالی که تعطیلات زمستانی حدود ژانویه یا فوریه است. روزهای مدرسه معمولاً یک روز کامل (از ساعت 8:00 تا 17:00) با کلاس های 45 دقیقه ای و با برنامه های کمی انعطاف پذیرتر در مناطق روستایی بیشتر طول می کشد. در کلان‌شهرهای چین، جایی که زمان‌های ناهار کوتاه‌تر است، بچه‌ها ممکن است حدود ساعت 15:00 مدرسه را تمام کنند.

آموزش ابتدایی در اکثر نقاط کشور پنج سال طول می کشد، به جز شهرهای بزرگ مانند پکن یا شانگهای، که در آن سیستم مدرسه ابتدایی شش ساله رایج تر است. در آنجا، بچه ها از سن شش سالگی مدرسه را شروع می کنند، در حالی که در بقیه کشور تا هفت سالگی به مدرسه نمی روند. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، دانش آموزان باید در امتحانات اجباری شرکت کنند که دانش آنها را در زبان چینی و ریاضی محک می زند.

مدرسه راهنمایی در چین

کودکان بین 12 تا 18 سالگی در چین به مدرسه راهنمایی می روند. مدارس دولتی اغلب به مدارس راهنمایی (معادل متوسطه اول) و دبیرستان های ارشد (معادل متوسطه دوم) تقسیم می شوند که هر کدام سه ساله هستند.

دانش‌آموزان پس از اتمام دوره راهنمایی می‌توانند انتخاب کنند که آیا می‌خواهند در یک مدرسه متوسطه معمولی یا یک مدرسه حرفه‌ای شرکت کنند. و در حالی که هزینه های مدرسه برای دوره راهنمایی معمولاً حداقل است، هزینه تحصیلات بعدی به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

برای بسیاری از دانشجویان، توانایی پرداخت هزینه تحصیلات عالی تنها چالشی نیست که با آن روبرو هستند. دانش‌آموزان در هر جایی که برای ادامه تحصیل انتخاب می‌کنند باید در آزمون ورودی دبیرستان ژونگکائو شرکت کنند. سپس با توجه به نمره خود می توانند موسسه آموزشی بعدی را که می خواهند برای آن درخواست دهند انتخاب کنند. معمولاً در این مرحله رقابت زیادی وجود ندارد، مگر اینکه دانش آموزی تصمیم بگیرد برای مدارس معتبرتر کشور درخواست دهد.

برنامه در مدارس فوق مشابه مدارس ابتدایی (8:00 الی 17:00) است، اما معمولاً تعداد روزها بیشتر است.

گائوکائو: سخت ترین امتحان فارغ التحصیلی دبیرستان

هدف اصلی اکثر دبیرستان ها این است که دانش آموزان خود را برای تحصیلات عالی آماده کنند. در واقع، کیفیت یک دبیرستان اغلب با تعداد دانش آموزانی که به کالج می فرستند سنجیده می شود. این موضوع ارتباط زیادی با تعداد محدود دانشگاه های چین و تعداد بالای متقاضیان دارد. بنابراین، جای تعجب نیست که دانش آموزان دبیرستانی تحت فشار زیادی هستند. جدا از حجم کاری منظم، آنها همچنین باید برای گائوکائو، آزمون ورودی آموزش عالی ملی، که مبنایی برای جذب دانشجو برای مؤسسات آموزش عالی است، آماده شوند.

این امتحان 9 ساعته که در سه روز برگزار می شود بسیار چالش برانگیز است و تنها 40 درصد از دانش آموزان بار اول در آن قبول می شوند. این آزمون مهارت ها و دانشِ دانش آموزان را در زبان چینی، ریاضی، یک زبان خارجی و چند موضوع اختیاری دیگر آزمایش می کند. بر اساس نتایج، آنها سپس در دانشگاه های برتر، دانشگاه های معمولی یا مؤسساتی که در سطح استانی فعالیت می کنند پذیرفته می شوند.

مدارس بین المللی در چین

چین دارای طیف گسترده ای از بهترین مدارس بین المللی با شهرت عالی است که عمدتاً در مراکز شهری مانند شانگهای، پکن و سایر مقاصد مهاجرتی محبوب در چین قرار دارند . مهاجران می توانند برنامه های درسی مختلف مانند سیستم تحصیلی بریتانیا یا آمریکا، یا در موارد نادر، از بین برنامه های مدارس آلمانی، فرانسوی یا دیگر مدارس ملی را انتخاب کنند. علاوه بر این، بسیاری از مدارس بین المللی در چین مدرک بین المللی لیسانس (IB) را ارائه می دهند، که یک انتخاب خوب برای مهاجرانی است که فرزندان خود را زیاد جابجا می کنند یا برای جو بین المللی ارزش قائل هستند.

اگر به شهر کوچکتری نقل مکان می کنید، ممکن است همه این گزینه ها در دسترس شما نباشد. اما مهم نیست که چه نوع برنامه درسی را انتخاب می کنید، باید جنبه های مالی را در نظر داشته باشید. از این گذشته، مدارس بین المللی در چین نسبتاً گران هستند و شهریه آنها به راحتی تا 18.000 یوان در ماه یا بیشتر می رسد. برخی از مهاجران می توانند در مورد مفاد تحصیل فرزندان خود برای بسته های مهاجرتی درخواست دهند، اما همه افراد خوش شانس نیستند.

برای لیست انتظار آماده شوید

حتی اگر شهریه مدارس بین المللی در چین بالاست و بخش بزرگی از هزینه های زندگی شما را تشکیل می دهد، دانشجویان بین المللی و چینی هر دو به این مدارس هجوم می آورند و حتی با وجود اینکه تعداد مدارس بین المللی در سرزمین اصلی چین در حال افزایش است، تقاضا آنقدر زیاد است که این مدارس به سرعت پر می شوند و بسیاری از مدارس مجموعه ای از الزامات خاص خود و همچنین لیست های انتظار طولانی را دارند. بنابراین، سعی کنید هر چه زودتر برای یک محل درخواست دهید و رونوشت، سوابق سلامتی و در صورت لزوم توصیه های فرزندتان را ارائه دهید. به خاطر داشته باشید که یک آزمون ورودی و یک مصاحبه شخصی ممکن است بخشی از فرآیند پذیرش باشد.

آموزش عالی در چین

دانشجویان در چین می‌توانند بین طیف وسیعی از بهترین دانشگاه‌های این کشور که دوره های تحصیلی مختلفی مانند کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا و همچنین برنامه‌های غیر مدرک را ارائه می‌دهند، انتخاب کنند. از دانشجویان خارجی برای ورود به کلیه موسسات آموزش عالی در چین استقبال می شود. از اواسط دهه 1980 به بعد، دیگر آموزش عالی در چین توسط دولت تامین نمی شود، به همین دلیل رقابت برای دریافت بورسیه تحصیلی بالا است. بنابراین، دانشجویان بین المللی باید خود را در این محیط رقابتی ثابت کنند، به ویژه به این دلیل که تعداد بیشتری از خارجی ها در دانشگاه های چین ثبت نام می کنند.

اگر دانشجویان در یک کالج دوره اول (که به عنوان کالج دوره کوتاه نیز شناخته می‌شود) شرکت کنند، دو یا سه سال را در مقطع کارشناسی سپری می‌کنند. با این حال، سایر دانشگاه‌های عادی معمولاً دوره های سه ساله و چهار ساله را در مقطع کارشناسی ارائه می‌دهند. بسیاری نیز برنامه های تحصیلات تکمیلی را ارائه می دهند که منجر به اخذ مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا می شود. جدای از برنامه های معمول کارشناسی و کارشناسی ارشد، تحقیقات علمی نیز بخشی ضروری از آموزش عالی چین است. آزمایشگاه‌های کلیدی مختلف، آزمایشگاه‌های تحقیقاتی باز، و مراکز تحقیقاتی مهندسی توسط دانشگاه‌های چین تأسیس شده‌اند و به عنوان نیروی محرکه علم و فناوری جدید نوآورانه عمل می‌کنند.

نحوه ورود به دانشگاه چینی

البته شرایط پذیرش تحصیلات عالی می تواند بسته به دانشگاهی که قصد دارید برای آن درخواست دهید متفاوت باشد. برخی از دانشگاه‌ها فقط در صورتی اجازه حضور در این آزمون را می‌دهند که دانشجویان بازدیدکننده در آزمون استاندارد مهارت زبان چینی HSK (Hanyu shuiping kaoshi) یا معادل آن شرکت کنند.

علاوه بر این، هر برنامه ای ممکن است الزامات خاص خود را داشته باشد. برخی از مدارکی که ممکن است نیاز به ارسال داشته باشید شامل فرم درخواست تکمیل شده، کپی تایید شده دیپلم شما به زبان انگلیسی یا چینی، کپی تایید شده از ریز نمرات رسمی و فتوکپی پاسپورت معتبر شما می باشد. اغلب یک آزمون ورودی و یک مصاحبه نیز انجام می شود. لطفاً در مورد شرایط دقیق پذیرش، مهلت درخواست و شرایط ویزا از دانشگاه مورد نظر خود سؤال کنید.

هزینه تحصیل در چین برای یک دانشجوی بین المللی چقدر است؟

اکثر دانشگاه ها بسته به دانشگاهی که انتخاب می کنید، هزینه پذیرش از شما دریافت می کنند که ممکن است بین 600 تا 1400 یوان هزینه داشته باشد. ارسال درخواست به مدارس آموزش عالی معتبرتر معمولاً به این معنی است که باید بیشتر هزینه کنید. رتبه بندی دانشگاه ها همچنین ممکن است به شما کمک کند تصمیم بگیرید کدام موسسه آموزش عالی برای شما مناسب است. معتبرترین دانشگاه ها متعلق به رتبه بندی C9 است که معادل رتبه بندی Ivy آیوی در ایالات متحده است. بهترین دانشگاه های این رتبه بندی معتبر که دوره های زیادی را برای دانشجویان بین المللی ارائه می دهند عبارتند از:

دانشگاه پکن – دوره های کارشناسی را در رشته های علوم، زبان و زبان شناسی، تجارت و مدیریت، هنر و طراحی و بسیاری دیگر ارائه می دهد.

دانشگاه فودان - یک دانشگاه بین المللی با دوره های زیادی که به زبان انگلیسی تدریس می شود. در هر دو رشته علوم انسانی (فلسفه، تاریخ و ادبیات) و علوم (مهندسی، علوم و علوم پزشکی) است.

دانشگاه ژجیانگ - یکی دیگر از اعضای رتبه بندی C9 دارای دانشکده های هنر و علوم انسانی، علوم اجتماعی، مهندسی، پزشکی، فناوری اطلاعات، علوم، و کشاورزی و محیط زیست است.

دانشگاه Tsinghua – دوره های مختلفی در زمینه علوم، مهندسی، تجارت، علوم انسانی، حقوق و پزشکی ارائه می دهد.

دانشگاه علم و صنعت چین – به دلیل دوره هایش در علوم (فیزیک، کامپیوتر، زندگی، و علوم مهندسی، ریاضیات و شیمی) شناخته شده است.

توجه داشته باشید، در حالی که این دانشگاه ها به طور کلی معتبر در نظر گرفته می شوند، سایر دانشگاه های تحصیلات تکمیلی دارای محبوبیت کمتر ممکن است دوره های عالی برای رشته مورد نظر شما داشته باشند. اگر می دانید دقیقاً چه چیزی را می خواهید مطالعه کنید، حتما در زمینه گزینه های خاص خود تحقیق کنید.

آموزشگاه های زبان در چین

شاید شنیده باشید که زبان چینی یکی از رایج ترین زبان ها در جهان است و صحبت کردن به آن یک دارایی با ارزش به خصوص در دنیای تجارت است. با این حال، این بیانیه تا حدودی گمراه کننده است، زیرا 'زبان چینی' در واقع از تقریبا 300 گویش تشکیل شده است.

این لهجه‌ها بسیار متمایز از یکدیگر هستند که گویش نامیدن آنها کمی بی معنی است. تفاوت بین آنها بیشتر با تفاوت بین اسپانیایی و ایتالیایی قابل مقایسه است تا انگلیسی و آمریکایی. بسیاری از تلفظ، دستور زبان، و ساختار جمله از یک گویش به گویش دیگر متفاوت است و همچنین مردم محلی از مناطق مختلف کشور ممکن است به سختی یکدیگر را بفهمند. به همین دلیل است که مردم گاهی از آنها به عنوان 'زبان چینی' یاد می کنند.

گویش های چینی متعلق به خانواده زبان های چینی- تبتی هستند. ماندارین استاندارد مدرن به عنوان زبان رسمی سرزمین اصلی چین در نظر گرفته می شود. با این حال، نباید آن را با گروه گویش ماندارین که شامل طیف وسیعی از لهجه‌های مختلف در بخش شمالی کشور است، اشتباه گرفت.

ماندارین: زبان رسمی سرزمین اصلی چین

ماندارین استاندارد مدرن زبان رسمی سرزمین اصلی چین است که در رسانه ها، آموزش و ارتباطات رسمی استفاده می شود. همچنین به نام های چینی استاندارد، گویو، هوآیو، هانیو یا پوتونگوآ نیز شناخته می شود. این زبان بر اساس گویش چینی رایج در پکن و واژگان گویش های ماندارین است. علاوه بر این، این زبان یکی از زبان های رسمی سازمان ملل محسوب می شود.

 بیش از 50 درصد جمعیت چین به یکی از لهجه های ماندارین به عنوان زبان مادری خود صحبت می کنند و می توانند ماندارین استاندارد مدرن  را بفهمند. بسیاری این زبان را به عنوان زبان دوم خود یاد گرفته اند. در خارج از سرزمین اصلی چین، ماندارین در تایوان و سنگاپور نیز صحبت می شود. این امر یکی از دلایلی است که اکثر خارجی ها تصمیم می گیرند بر خلاف سایر لهجه ها چینی استاندارد را یاد بگیرند.

کانتونی: زبان جنوب چین

اگر ماندارین رایج ترین زبان چینی است، پس زبان کانتونی با حدود 60 میلیون گویشور در کشور در رتبه دوم قرار دارد. کانتونی گویش یوه Yue است و بیشتر در استان گوانگدونگ چین و همچنین هنگ کنگ و ماکائو صحبت می شود. علاوه بر این، زبان کانتونی در بسیاری از جوامع چینی در آسیای جنوب شرقی و کشورهای غربی رایج است. در واقع، کانتونی زبانی است که در بسیاری از محله های چینی در سراسر جهان خواهید شنید.

سایر لهجه ها و زبان های رسمی در چین

اگرچه ماندارین (پوتونگوآ) و کانتونی (یو) رایج‌ترین گویش‌های چینی هستند، اما تنوع بسیار زیادی از لهجه‌ها و زبان‌های دیگر در سراسر کشور وجود دارد. سایر گروه‌های گویش شامل گان، هاکا، فوجیانی (مین)، شانگهای (وو)، و شیانگ هستند.

در حالی که ماندارین استاندارد مدرن تنها زبان رسمی در اکثر نقاط چین است، استثناهایی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، در گوانگدونگ، کانتونی به عنوان یک زبان رسمی استفاده می شود. در مغولستان، زبان رسمی مغولی است، در حالی که تبتی به عنوان زبان رسمی در تبت پذیرفته شده است. منطقه خودمختار سین کیانگ حتی دو زبان رسمی را به رسمیت می شناسد: اویغوری و قرقیزی.

نوشتار چینی

بسیاری از زبان‌ها و لهجه‌های مختلف که در سرتاسر چین صحبت می‌شوند، می‌تواند ارتباط را حتی برای مردم محلی دشوار کند. تنها نکته مثبت این است که همه آنها زبان نوشتاری یکسانی دارند. زبان چینی در مجموع حدود 56.000 کاراکتر دارد، اگرچه اکثر آنها به ندرت استفاده می شوند. برای اینکه بتوانید روزنامه بخوانید باید حدود 3000 کاراکتر بلد باشید و فارغ التحصیلان دانشگاه معمولاً حدود 5000 تا 6000 کاراکتر را می شناسند.

نوشتار چینی که به عنوان «نویسه‌های هان» نیز شناخته می‌شوند، یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های نوشتاری مداوم در جهان است که قدمت آن‌ها به سلسله شانگ (1600 قبل از میلاد تا 1046 قبل از میلاد) برمی‌گردد. برخلاف الفبای لاتین، نوشتار چینی عمدتاً به صورت لوگو-هجایی است: هر کاراکتر نشان دهنده یک هجا است و از دو قسمت تشکیل شده است. یک قسمت معنی را نشان می دهد و دیگری تلفظ.

با این حال، تایوان و هنگ کنگ دوباره دارای یک استثنا هستند. در حالی که سرزمین اصلی چین در سال 1959 کاراکترهای ساده شده را برای افزایش سواد معرفی کرد، هم هنگ کنگ و هم تایوان همچنان به کاراکتر های 'سنتی' پایبند هستند.

پینیین Pinyin: کسانی که نمی توانند چینی بنویسند یا بخوانند، اغلب از پینیین، روشی برای رونویسی زبان چینی به الفبای لاتین استفاده می کنند. این روش یک روش رسمی شناخته شده است که توسط دولت چین معرفی شده است. این سیستم شامل نشانگرهای به اصطلاح تُن برای اشاره به تلفظ صحیح است. با این حال، در زبان‌اشاره چینی و در کتاب‌های درسی، پینیین معمولاً استفاده نمی‌شود، که بخشی از آن به این دلیل است که تنها تعداد کمی می‌توانند آن را بخوانند.

یادگیری زبان چینی به عنوان یک خارجی

اگر قصد زندگی، کار یا تحصیل در چین را دارید، یادگیری حداقل چند کلمه از یکی از گویش های چینی ضروری است. از آنجایی که اکثریت قریب به اتفاق جمعیت چین به زبان ماندارین استاندارد مدرن (Putonghua) صحبت می کنند، منطقی است که روی این گویش تمرکز کنیم. این‌ مورد همچنین شانس شما را برای فهمیدن افراد محلی (و فهمیده شدن) در اکثر نقاط کشور افزایش می دهد.

اگر مایل به مطالعه یکی از زبان های چینی هستید، می توانید با شرکت در یکی از دوره های آموزشی زبان چینی در دانشگاه محلی این کار را انجام دهید. هزینه آموزشگاه زبان برای یک دوره یک ساله بسته به دانشگاهی که انتخاب می کنید حدود 10.000 یوان است. برخی از آنها دوره های کوتاه تر و فشرده تر را نیز ارائه می دهند.

گزینه دیگر حضور در یک آموزشگاه تخصصی زبان چینی است. در آنجا می‌توانید دوره و تعداد هفته‌هایی را که می‌خواهید در کلاس‌ها شرکت کنید، انتخاب کنید. قیمت ها به معیارهای فوق بستگی دارد و می تواند از حدود 500 تا 2500 CHY یا بیشتر در هفته متغیر باشد.

اگر یک معلم زبان خصوصی را انتخاب می کنید، مطمئن شوید که آنها واقعاً به زبان ماندارین استاندارد ( پوتونگوآ Putonghua ) صحبت می کنند و لهجه قوی ندارند. به خصوص اگر در جنوب چین زندگی می کنید که زبان ماندارین فقط زبان دوم است، مردم محلی زیادی را ملاقات خواهید کرد که گویش استاندارد چینی را می دانند اما به خوبی به آن صحبت نمی کنند. معلمان خصوصی می توانند برای هر درس از 150 تا 450 یوان هزینه داشته باشند.

سعی کنید زودتر تصمیم بگیرید که آیا می خواهید فقط زبان چینی را یاد بگیرید یا اینکه می خواهید فرم نوشتاری آن را نیز بفهمید. فرا گرفتن چینی به اندازه کافی برای ارتباطات اولیه نباید خیلی طول بکشد. با این حال، یادگیری زبان نوشتاری بسیار چالش برانگیزتر است.