استانبول پلی است میان آسیا و اروپا و امپراتوری‌های گوناگون که برای قرن‌ها در سودای تسخیر آن بوده‌اند؛ این شهر، یکی از بزرگترین کلان شهرهای دنیا است. این مستعمره‌ی بیزانتیوم، که تقریبا هزار سال پیش از میلاد بنیاد نهاده شد، به پایتخت باشکوه امپراتوری بیزانس، کنستانتینوپولیس، مبدل گشت و پس از فتح این شهر توسط عثمانیان جایگاه کانونی و درخشان خود را در قلب این امپراتوری از نو به دست آورد و پس از تأسیس جمهوری ترکیه نامش به استانبول تغییر داده شد.
افزون بر چهار امارت بزرگ (ایاصوفیه، قصر توپکاپی، مسجد آبی و بازار بزرگ)، فرصتی کافی برای دیدنی‌های دیگر این شهر باقی بگذارید. گرچه جاذبه‌های توریستی بسیاری در منطقه‌ی قدیمی شهر، منطقه‌ی سلطان احمد، یا حوالی آن وجود دارد، مجموعه‌ای مبهوت کننده از دیدنی‌های دیگر نیز در اقصی نقط شهر در انتظار شما است. سفر خود به استانبول را با توجه به فهرست جاذبه‌های برگزیده‌ای که ما در ادامه به شما معرفی می‌کنیم طراحی کنید.
۱. ایاصوفیه
گفته شده است که پس از اتمام بنای کلیسایی در عهد یوستینیان، امپراتور بیزانس، وقتی او، در سال ۵۳۶ میلادی، به این کلیسا وارد شد، چنین فریاد زد: «شکوه از آن خدایی است که مرا شایسته‌ی این کار دانست. ای سلیمان نبی، من پای در پای تو نهادم.» ایا صوفیه (که سابق بر آن هاگیا سوفیا خوانده می‌شد) مصداق این خطاب تبحرآمیز امپراتور به جهان ثروت و توانایی فنی امپراتوری‌اش بود. بر حسب تلقی سنتی آن ایام، اطرافِ تخت امپراتور در این کلیسا مرکز رسمی جهان به حساب می‌آمد.
پس از آنکه عثمانیان کونستانتینوپولیس را فتح کردند این بنا به یک مسجد بدل شد و در قرن بیستم نیز بار دیگر هیئت عوض کرد و به موزه تبدیل گشت. به واسطه‌ی همه‌ی این تغییرات، ایاصوفیه توانست یکی از بناهای کانونی و محبوب استانبول باقی بماند.
۲. قصر توپکاپی (توپکاپی سارایی)
این قصر باشکوه، در کنار تنگه‌ی بوسفور، که نخست توسط سلطان محمد فاتح در قرن پانزدهم میلادی بنا شد، مدت‌ها تخت‌گاه سلاطین امپراتوری عثمانی بود، همانجایی که این شاهان تا قرن نوزدهم بر ممالک تابع خود حکم می‌رانند. امارت گسترده‌ی این بنا عرصه‌ای است مبهوت کننده از هنر اسلامی: حیاط‌هایی پر از ریزه کاری که با کاشی کاری‌های پیچیده و نقاشی شده با دست تزئین شده‌اند و کثرت تودرتویی از اتاق‌های سرشار از تزئینات را به هم وصل میکنند، حیاط‌های که همه با دیوارها و برج‌های کنگره دار احاطه شده‌اند.
از میان دیدنی‌های چشم گیر این بنا مشهورترین‌ها چنین‌اند: حرم سلطان (که معشوقه‌های سلطان و فرزندان او بیشتر عمر خود را در آن می‌گذراندند)؛ حیاط دوم، که از طریق آن می‌توانید در آشپزخانه‌های وسیع قصر قدم بزنید و با حیرت در تزئینات تالار شورای سلطنتی غرق شوید؛ و حیاط سوم که اتاق‌های خصوصی سلطان را در خود دارد.
حیاط سوم همچنین دربردارنده‌ی مجموعه‌ای ممتاز از یادگارهای رسول اکرم (ص) است که در مخزن مقدس نگهداری می‌شود؛ این حیاط همچنین خزانه‌ی سلطنتی را در خود دارد. در این خزانه با اقسام ساخته‌های طلایی درخشان و سنگ‌های قیمتی روبرو خواهید شد که مدت‌ها چشم کمتر کسی به آن ها می‌افتاده است، اشیائی با آن سان عظمت و درخشش که اشک را از چشمان شما جاری خواهند ساخت. برای سر زدن به همه جای قصر توپکاپی حداقل به یک نصفه روز نیاز دارید.
۳. مسجد آبی (مسجد جامع سلطان احمد)
هدیه‌ی معمارانه‌ی سلطان احمد اول به پایتخت خود این مسجد زیبا است که امروز اغلب به نام مسجد آبی شناخته می‌شود. اتمام بنای این مسجد، که در فاصله‌ی سال‌های ۱۶۰۹ تا ۱۶۱۶ میلادی ساخته شد، موجی از خشم را در جهان اسلام پدید آورد، زیرا این بنا همچون بنای اطراف مکه شش مناره دارد و این کار تعدی به ساحت خانه‌ی خدا به حساب می‌آمد. بعدتر مناره‌ی هفتمی به خانه‌ی خدا اهدا شد تا این موج مخالفت از میان برود و آرام بگیرد.
این مسجد لقب خود را، وامدار تزئینات داخلی خود است که از ده‌ها هزار کاشی ایزنیکی تشکیل شده است. اثربخشی رنگی و مکانی سرتاسر فضای درونی این مسجد آن را به یکی از ظریف ترین دستاوردهای معماری عثمانی بدل ساخته است. یکی از گردش‌های لذت بخش در حین اقامت در استانبول چرخیدن در باغچه‌هایی است که در فاصله‌ی میان مسجد آبی و ایاصوفیه جای گرفته‌اند، و دیدن مواجهه‌ی جدال‌انگیز دو گنبد این دو بنا و شکوه دوگانه‌ی آن ها. برای لذت بردن مضاعف از این فضا بهتر است در زمان غروب به آنجا سری بزنید، زیرا ندای اذان که از مناره‌ی مسجد آبی پخش می‌شود فضا را از خود می‌آکند.
بلافاصله در پشت مسجد آبی بازار آراستا قرار دارد؛ مکانی عالی برای یک توقف و یک خرید مختصر، زیرا مغازه‌های صنایع دستی در این بازار سوغاتی‌هایی با کیفیت عالی را به خریداران عرضه میکنند. حتی اگر با قدم زدن بی هدف میانه‌ی خوبی ندارید، می‌توانید به موزه‌ی موزاییکِ قصرِ بزرگ سری بزنید که میان بازار آراستا و مسجد آبی جای دارد. این موزه‌ی کوچک پذیرای تکه‌ای ۲۵۰ متر مربعی از یک سنگ فرش موزاییکی بیزانسی است که در دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی در کاوش‌ها و حفاری‌ها کشف شده است ــ تابلوهای راهنمای بسیار خوبی که در این موزه قرار داده شده، روند بازیابی و احیای این سنگفرش موزاییکی را توضیح داده‌اند.
۴. مخزن آب باسیلیکا (یِرِباتان سارنیچی)
مخزین آب باسیلیکا یکی از جاذبه‌های تورسیتی هیجان انگیز در استانبول است. این فضای زیرزمینی قصر مانند و بزرگ، که به یاری ۳۳۶ ستون در ۱۲ ردیف پابرجا است، روزگاری آب مورد نیاز امپراتوران بیزانس را در خود ذخیره می‌کرد. طرح این کار از دوران کنستانتین کبیر آغاز شد اما در روزگار یوستینیان در قرن ششم پایان یافت.
بسیاری از ستون‌هایی که در ساخت این بنا استفاده شده‌اند از بقایای ساخته‌های کلاسیک پیش از این بنا برداشته شده‌اند؛ این ستون‌ها حکاکی‌های تزئینی‌ای بر خود دارند. مشهورترین این ستون‌ها ستونی است که به احجار مدوسا مشهور است و در گوشه‌ی شمال غرب بنا جای دارد؛ بر این ستون تصویر سر مدوسا حکاکی شده است. بازدید از این بنا به سبب ستون‌هایی که به زیبایی نورپردازی شده‌اند و آب روانی که پیوسته در اطراف در جریان است، تجربه‌ای است برانگیزنده‌ی احساسات.
۵. هیپودروم
ساخت این هیپودروم (استادیوم ورزشی) باستانی در سال ۲۰۳ میلادی و در دوران سِپتیمیوس سِوِروس آغاز شد و در سال ۳۳۰ میلادی و دوران کنستانتین کبیر پایان یافت. این بنا در مرکز حیات عمومی بیزانس جای داشت و صحنه‌ی بازی‌ها و مسابقات ارابه رانی باشکوه، و البته گاه نزاع‌های فرقه‌ای، بود. امروزه آثار چندانی از این استادیوم باقی نمانده است، مگر بخش کوچکی از دیوارهای راهروی بخش جنونی بنا، اما در میدانی (پارک) که اینک در محل این محوطه جای دارد تنوعی از بناها جای گرفته‌اند.
در شمال غرب این بنا یک فواره وجود دارد که در سال ۱۸۹۸ امپراتور آلمان ویلیام دوم آن را به سلطان عثمانی هدیه داده است. سپس با حرکت به سمت جنوب غرب سه بنای باستانی را می‌توان مشاهده کرد: یک ابلیسک مصری با بیست متر ارتفاع (منتقل شده از هلیوپولیس)، ستون مار که کنستانتین آن را از دلفی به اینجا منتقل کرده است، و یک ابلیسک سنگی که در اصل با ورق‌های برونزی طلاپوش پوشیده شده بود اما طی چهارمین جنگ صلیبی در سال ۱۲۰۴ سربازان این پوشش‌های گران بها را به تاراج بردند.
۶. موزه‌ی باستان شناسی استانبول
این مجتمع موزه‌ای مهم، در چند قدمی قصر توپکاپی، مجموعه‌ای اعجاب آور از دست ساخته‌های به دست آمده از ترکیه و سرتاسر خاورمیانه را، که ریشه در طیف گسترده‌ای از تاریخ این ناحیه دارند، در خود گرد آورده است. در این مجتمع سه بخش مجزا وجود دارد که هر یک ارزش بازدید دارد: موزه‌ی شرق باستان، موزه‌ی باستانی شناسی اصلی، و سرای محمد فاتح که پذیرای مجموعه‌ای بهت آور از هنر سرامیک است. افزون بر همه‌ی ساخته های شگفت آوری که در معرض نمایش‌اند، نباید نمایشگاه «استانبول در گذر زمان» را، که در اتاقی در موزه‌ی اصلی باستان شناسی برقرار است، از دست داد.
۷. بازار بزرگ (کاپالی چارسی)
معنای گردش در استانبول برای بسیاری از مسافران به همان اندازه که دیدن موزه‌ها و ابنیه است، خرید نیز هست و بازار بزرگ همان جایی است که همگان گذرشان به آن می‌افتد. این بازار سرپوشیده‌ی عظیم که در اصل نخستین مرکز خرید جهان بوده است، سرتاسر یکی از محلات شهر را، که با دیوارهای ضخیم محافظت شده، در بر گرفته است؛ این محله در فاصله‌ی میان مسجد نور عثمانیه و مسجد بایزید جای دارد. مسجد بایزید (ساخته شده در فاصله‌ی سال‌های ۱۴۹۸ تا ۱۵۰۵ میلادی) محوطه‌ی «میدان تئودوسیوس اول» را اشغال کرده و از نظر معماری از ایاصوفیه الهام گرفته است.
ورودی‌های بازار دوازده دروازه‌اند که به شبکه‌ی تودرتویی از مسیرهای کم‌عرض با سقف‌های طاقی باز می‌شوند؛ این مسیرها پذیرای صفِ مغازه‌ها و دکه‌ها هستند. در این مغازه‌ها هر آنچه از سوغاتی‌ها و صنایع دستی ترکیه به ذهن می‌رسد فروخته می‌شود. همچون ایام سابق همچنان حِرفه‌های گوناگون در بخش‌های مختلف بازار متمرکز شده‌اند و این موضوع گشت زدن در بازار را آسان‌تر می‌سازد. نزدیک دروازه‌ی ورودیِ کادسی دیوانیولو ستون سوخته قرار دارد. این تنه‌ی سنگی، که هنوز چهل متر ارتفاع دارد، بقایای ستونی از جنس سنگ سماق است؛ ستونی که کنستانتین کبیر آن را در میدانی که خود بنا کرده بود، بر پا داشت. تا سال ۱۱۰۵ میلادی این ستون مجسمه‌ی برنزی کنستانتین را بر خود داشت.
ادامه جاذبه های توریستی استانبول
۸. مسجد سلیمانیه
مسجد سلیمانیه که بر فراز تپه‌ای در منطقه‌ی سلطان احمد جای دارد، یکی از شناخته شده ترین بناهای شاخص استانبول است. این بنا به امر سلیمان باشکوه و به دست معمار مشهور عثمانی سینان در فاصله‌ی سال‌های ۱۵۴۹ و ۱۴۷۵ میلادی ساخته شده است. فضای داخل این بنا، که تحت سلطه‌ی گنبد مرتفع ۵۳ متری‌اش است، به سبب نسبت‌های سازگار و یکپارچگی طراحی‌اش قابل ذکر و چشم گیر است. بیرون بنا و در فضایی باغ مانند و آرام قبرستان عثمانی جذابی جای دارد که تربت‌های (مقبره‌ها) سلطان سلیمان و همسرش سوگلیْ خرّمْ سلطان (که در غرب با نام روکسلانا شناخته می‌شود) را در خود دارد.
۹. بازار ادویه (میسیر چارسیسی)
بازار ادویه بهترین مکان برای خریدن خوردنی‌های جذابی همچون راحت الحلقوم، میوه‌های خشک شده، آجیل، گیاهان و البته ادویه است. عمده‌ی پولی که به ساخت این بازار یاری رساند از محل مالیات دولت عثمانی بر محصولات ساخت مصر بود و به همین سبب است که در زبان ترکی به این بازار بازار مصری (میسیر چارسیسی) می‌گویند. بازار ادویه یکی از محبوب ترین مکان‌هایی است که مسافران به آن سر می‌زنند، و در بعضی ساعت‌های روز این بازار به نحو مضحکی از تورهای مسافرتی بزرگی که از کشتی‌های مسافرتی لنگرانداخته در بنده پیاده شده‌اند پر می‌شود. سعی کنید پیش از ساعت یازده صبح یا بعد از ساعت چهار عصر به این بازار بروید.
درست در کنار ورودی اصلی بازار ادویه بنای باعظمت یِنی جامی (مسجد نو) جای دارد. ساخت این مسجد در سال ۱۶۱۵ آغاز و در سال ۱۶۶۳ پایان یافت ــ و به این سبب در مقایسه با مساجد استانبول «نو» به حساب می‌آید. هر گاه در محدوده‌ی بازار به گردش مشغول بودید، این بنا ارزش آن را دارد که سری به آن بزنید، زیرا تزیینات داخلی آن از حیث کاشی کاری و استفاده‌ی سخاوتمندانه از ورقه‌های طلا بسیار غنی است.
۱۰. قصر دولْماباهْچه
قصر مجلل و پرزرق و برق دولماباهچه آشکارا نمایانگر تأثیر دکوراسیون و معماری اروپایی بر امپراتوری عثمانی در قرن نوزدهم میلادی است. این قصر که سلطان عبدالمجید اول آن را در سال ۱۸۴۵ میلادی ساخت، به اقامتگاه اصلی سلاطین عثمانی بدل شد و از این جهت جای قصر توپکاپی را گرفت. باغ‌های هندسی بیرون قصر اینجا و آنجا پوشیده از فواره‌ها، آبگیرهای تزیینی، و محوطه‌های گل کاری شده با گل‌های شکوفا است و در درون بنا شکوه و تبخترِ محضِ سبکِ رنسانس ترکی چشم‌ها را افسون می‌کند. فضاهای داخلی آمیزه‌ای از عناصر روکوکو، باروک، نئوکلاسیک و عثمانی‌اند، به همراه شمعدانی‌های کریستالی بزرگ، استفاده‌ی سخاوتمندانه از طلا، مبلمان به سبک فرانسوی و سقف‌های نقاشی‌شده‌ی مبهوت کننده.
۱۱. کلیسای خورا (کاریه موزِسی)
خورا در زبان یونانی به معنای نواحی بیرون از شهر است و این کلیسای زیبا (که در اصل «کلیسای قدیس نجات دهنده در خورا» نام دارد) دقیقا بیرون دروازه‌های قدیمی کنستانتینوپولیس (قسطنطنیه) قرار دارد. نخستین کلیسای خورا احتمالا در قرن پنجم میلادی در همین مکان ساخته شد، اما آن بنایی که امروز پا برجا است ششمین بازسازی آن بنای نخستین است، چرا که آن بنا در قرن نهم به طور کامل تخریب شد و ظاهر بنای بعدی نیز طی قرون یازدهم تا چهاردهم میلادی دگرگونی‌های چندی یافت.
این کلیسا، که اینک به یک موزه بدل شده است، به حق شهرتی جهانی دارد؛ سبب این شهرت یکی موزاییک‌های قرن چهاردمی آن است که نقوشی با تنوع رنگی شگفت انگیز بر خود دارند و دیگری نقاشی‌های دیواری کشیده شده بر دیوارها و گنبد آن. موزاییک‌ها یادشده در دو ایوان کناری کلیسا تقریبا به طور کامل و در شبستان آن به صورت پراکنده باقی مانده‌اند. این نقاشی‌ها و موزاییک‌ها که نمونه‌هایی شگفت آور از صناعت و هنر بیزانس‌اند، مضامین بسیار گسترده‌ای را تصویر میکنند، از تبارشناسی مسیح تا داستان‌های عهد جدید.
۱۲. موزه‌ی هنرهای ترکی و اسلامی
این موزه که در قصر ابراهیم پاشا، وزیر کبیر سلطان سلیمان باشکوه، جای دارد جاذبه‌ای توریستی است که علاقه مندان به هنر عثمانی و اسلامی نباید آن را از دست دهند. مجموعه‌ی فرشی که در این موزه به نمایش گذاشته شده مجموعه‌ای گسترده است و متخصصان نساجی آن را بهترین مجموعه از این نوع دانسته‌اند. اینجا بهترین مکانی است که می‌توان در آن به سبک‌های شگفت و گوناگون فرش‌های ترکی (در کنار فرش‌هایی از ایران و قفقاز) که به دوران‌های تاریخی مختلف متعلق‌اند نگاهی انداخت، پیش از آنکه به قصد خرید فرش برای خانه‌ی خود پا در فروشگاه‌ها نهاد. همچنین سرامیک‌ها، خطاطی‌ها، و حجاری‌های چوبی ظریفی را در این موزه می‌توان یافت که ساختشان به قرون نهم تا نوزدهم میلادی باز می‌گردد.
۱۳. ایاصوفیه‌ی کوچک (کوچوک ایاصوفیا)
پیش از آنکه یوستینیان ایاصوفیه را بسازد، مجبور بود برای اطمینان از ماندگاری ساختار این بنا نخست نسخه‌ای کوچک از آن را بنا کند. اینگونه بود که او این نسخه‌ی کوچک از ایاصوفیه را ساخت. نام اصلی این بنا کلیسای سرگیوس و باکوس بود اما شباهت‌های انکارناپذیر آن با ایاصوفیه موجب شد که لقب پرسابقه‌ی ایاصوفیه‌ی کوچک به نام رسمی آن بدل شود. در خلال دوران عثمانی این کلیسا به مسجد تبدیل شد و همچنان نیز مسجدی است فعال. گرچه نسبت‌های ساختمان آن در قیاس با دیگر ابنیه‌ی استانبول چندان شکوهمند و عظیم نیست، اما این بنا به زیبایی مرمت شده است و حقیقتا ارزش آن را دارد که سری به آن بزنید.
قدم زدن در این محدوده، از طریق مسیرهای باریکی که ساختمان‌های عصر عثمانی در آن پشت سر هم صف کشیده‌اند ــ بعضی با دقت و هزینه‌ی بسیار مرمت شده‌اند و بعضی به آرامی به سوی ازهم گسیختن رهسپارند ــ ، فرصتی است برای فاصله گرفتن از شلوغی مرکز محله‌ی سلطان احمد. اگر می‌خواهید انرژی خود را برای ادامه‌ی گردش و تفرج حفظ کنید، نوشیدن چای در باغ‌های آرام ایاصوفیه‌ی کوچک را از دست ندهید.
۱۴. مسجد رستم پاشا
چه بسا بتوان گفت که مسجد رستم پاشا بی‌نقص‌ترین زیبایی را در میان مساجد استانبول دارد. در این مسجد می‌توان چشم گیرترین کاشی‌های ایزنیکی برجای مانده در استانبول را یافت. درست است که مسجد آبی شاید از حیث شکوه از همه‌ی رقبا پیشی بگیرد اما در این مسجد ــ که هم دیوارهای حیاط بیرونی و هم فضای درونی مسجدش پوشیده از این کاشی‌ها است ــ می‌توان بهترین نمونه‌های این کاشی‌های آبی، قرمز و سبز را که با ظرافت و چشم نوازی تمام با دست طراحی شده‌اند مشاهده کرد. در ضمن، به سبب کمتر شناخته شده بودن این مکان، شما چه بسا بتوانید بی گلاویز شدن با جمعیت از نزدیک زیبایی‌های این کاشی‌ها را ببینید و تحسین کنید. یافتن این مسجد نیز خود ماجرایی جذاب است زیرا در مسیری باریک و تنگ و ترش در نزدیکی بازار ادویه پنهان شده است؛ مسیری انباشته شده با صفی از مغازه‌های دکه مانند، و با فضایی لبریز از حیات و پویایی.
۱۵. حصار یدیکوله (یدیکوله حصاری)
گرچه رسیدن به یدیکوله با قطار بیرون شهری کار آسانی نیست، اما قلعه‌ی مشرف آن ارزش این زحمات را دارد. این قلعه که در قرن پنجم میلادی به دست امپراتور تئودوسیوس دوم بنا شده، قسمت جنوبی دیواره‌ی دفاعی کنستانتینوپولیس را تشکیل می‌داده است. اتاق عظیم این قلعه (که در دوران متأخر بیزانس مسدود شد) در آن روزگار به نام دروازه‌ی طلایی شناخته می‌شد، زیرا درهایش از ورقه‌های طلا پوشیده شده بود. پس از فتح شهر توسط عثمانیان، این قلعه برای دفاع از شهر به کار گرفته شد و بعدها به زندان و میدان اعدام بدل گشت.
یدیلکوله در سال‌های اخیر بازسازی شده است و شما می‌توانید به فراز برج و باروها بروید و از چشم اندازی شگفت بر دریای مرمره لذت ببرید.
۱۶. برج گالاتا
این برج جنوآیی در قرن چهاردهم بیلادی بنا شده است و یکی از شناخته شده‌ترین بناهای شاخص شهر استانبول است. با آسانسور یا پله‌ها از این برج بالا بروید و به محوطه فوقانی وارد شوید تا از همه جهت دیدی گسترده نسبت به شهر داشته باشید. البته بهوش باشید که این مکان بسیار محبوب است، پس در اول وقت به سراغش بروید یا پیه در صف ایستان را به تن خود بمالید.
۱۷. موزه‌ی فرش
برای بسیاری از مردم سفر به استانبول کامل نخواهد بود مگر آنکه حداقل به یک مغازه‌ی فرش فروشی سر بزنند. به این موزه بروید تا بیشتر درباره‌ی فرش بافی، این میراث هنری و صنعت شگفت، بدانید، پیش از آنکه برای خانه‌ی خود به دنبال فرش بگردید. این موزه که در یکی از ساختمان‌های بیرونی مجموعه‌ی ایاصوفیه جای گرفته، از سه تالار تشکیل شده است؛ این سه تالار شما را به سفری در تاریخ فرش‌های ترکی و انواع و اقسام مضامین و سبک‌های مبهوت کننده‌ای که در فرش بافی مناطق مختلف ترکیه رایج‌اند، می‌برد. این موزه را راهنمای خود برای شناخت فرش‌های ترکی به حساب آورید.
۱۸. موزه‌ی هنرهای مدرن استانبول
این گالری هنری که یکسره با آخرین تحولات هنری همگام است و مجموعه‌ای وسیع از هنر مدرن ترکیه را در خود دارد، اثباتی است بر این مطلب که استانبول صرفا گردش در مکان‌های تاریخی نیست؛ این گالری در ایام مختلف سال و بسته به شرایط نمایشگاه‌هایی را برگزار می‌کند و آثار هنرمندان داخلی و خارجی را به نمایش می‌گذارد. بهترین مکان برای گرفتن نبض هنر معاصر ترکیه همین موزه است. گالری‌های این موزه به طور موقت در ساختمان تاریخی بیولّو برپا شده‌اند و در انتظار اتمام خانه‌ی تازه و همیشگی خود در کاراکوی هستند.
۱۹. مسجد فاتح
محله‌ی فاتح میزبان این مسجد مهم است که بنای آن به عهد سلطان محمد فاتح باز می‌گردد؛ سلطان محمد همان کسی است که سرانجام توانست از دیوارهای کنستانتینوپولیس بگذرد و دوران بیزانس را پایان بخشد. این مسجد که بر فراز تپه‌ای ساخته شده است تا گنبدها و مناره‌های چندگانه‌اش بر این محله مشرف باشند، مسجدی است با عظمتی پیشِ چشم. این مسجد که نخستین مسجد بزرگ سلطنتی در استانبول به حساب می‌آید، افزون بر آنکه آرامگاه ابدی سلطان محمد است، بنای تاریخی و مهم است و بومیان برای زیارت بسیار به آن التفات دارند.
۲۰. موزه‌ی پِرا
مشهورترین گالری هنری استانبول موزه‌ی دوست داشتنی پرا است، مکانی برای هنردوستان تا از یکی از زیباترین مجموعه‌های نقاشی دوره‌ی عثمانی در دنیا حض ببرند و سرخوش شوند. افزون بر هنر نقاشی، به دیگر بخش‌های این موزه نیز سرک بکشید، از جمله انبوهی از سرامیک‌ها و دیگر اشیاء متعلق به دوران عثمانی. در برنامه‌های این موزه، که مدام در حال تغییر است، گاه نام بزرگترین شخصیت‌های هنری جهان را می‌توان دید.
