زبان کره جنوبی
کره‌جنوبی دارای یک زبان رسمی است: کُره‌ای، اگرچه ژاپنی، انگلیسی و زبان ماندارین نیز به‌شکل گسترده‌ای در این کشور صحبت می‌شود. کُره‌ای زبانی است که شبیه هیچ زبان دیگری نیست و سیستم گرامر، واژگان و الفبای خاص خود را دارد که به خط Hangul معروف است. از سال 1948 زمانی‌که از کره‌شمالی جدا شد، کره‌جنوبی پا به حیات سیاسی گذاشت. این جدایی در نهایت منجر به جنگ کُره شد. در دهه‌های پس از جدایی، گویش کره‌جنوبی تحت تاثیر جهانی شدن قرار گرفته است. در نتیجه، زبان کُره‌ای که در دو کشور صحبت می‌شود، کاملاً متفاوت است، اگرچه همچنان متقابلاً قابل‌درک می‌باشد.
امنیت در کره جنوبی
کره‌جنوبی کشوری امن است. میزان جرم و جنایت در آن بسیار پایین است و سابقه‌ی اخیر حملات تروریستی در آن وجود ندارد. تنها خطر واقعی زمانی است که کره‌شمالی گهگاه موشکی را در امتداد خط ساحلی کره‌جنوبی آزمایش می‌کند. کره‌جنوبی کشوری آزاد است که حقوق بشر و آزادی‌های مدنی در قانون اساسی آن ذکر شده و انتخابات آزاد زیاد در آن برگزار می‌شود که غالباً منجر به انتقال مسالمت‌آمیز قدرت می‌شود.
فرهنگ کره‌جنوبی در حالیکه از سال 1948 تحت تاثیر غرب بوده، اما همچنان بسیار منحصربه‌فرد است. مردم کره‌جنوبی ماهیتاً به حریم خصوصی بسیار احترام می‌گذارند. در کره‌جنوبی هرگونه رفتاری که حریم خصوصی را نقض کند یا منظم نباشد، همچون فریاد زدن یا مستی، مورد انتقاد قرار می‌گیرد. ادب و قدردانی نیز از ارزش‌های اصلی کره‌جنوبی است. بنابراین، باید از خدمات یا اقدامات کوچک دیگران تشکر کنید یا انتظار داشته باشید که اگر خود این کارها را انجام داده‌اید، مورد تشکر قرار بگیرید.
به‌لحاظ اجتماعی، کره‌جنوبی یک کشور نسبتاً محافظه‌کار است. اگرچه نگرش افراد در مورد بسیاری از مسائل، به‌ویژه حقوق دگرباشان جنسی، به‌سرعت در حال تغییر است، اما رژه‌های افتخار در ماه ژوئن در سئول و دائجو برگزار می‌شود. درست است که کره‌جنوبی کشوری امن است، اما در یک نگاه تخصصی، همچنان با کره‌شمالی در حال جنگ است. جنگ کره در سال 1953 با آتش‌بس پایان یافت و نه امضای یک معاهده. روابط بین دو کره فراز و نشیب زیادی دارد. ارتباطات منظمی بین رهبران دو کشور وجود دارد. آن‌ها حتی گاهی در DMZ (منطقه‌ی غیرنظامی) که دو کشور را از هم جدا می‌کند، با هم ملاقات می‌کنند. با این حال، همه‌چیز می‌تواند به‌سرعت تغییر کند. از آنجایی‌که کره‌شمالی یک کشور هسته‌ای است، جامعه‌ی بین‌المللی همواره در تلاش است تا شرایط را آرام کند تا اتفاقی پیش نیاید. از سال 1953 تاکنون، خشونت‌های جدی کمی بین دو کشور رخ داده و گردشگران زیاد از DMZ دیدن می‌کنند.